Προσπαθώντας να κατανοήσουμε την τέταρτη διάσταση του χώρου, αντιμετωπίζουμε δυσκολίες μιας και δεν είμαστε "εξοικειωμένοι” με αυτήν. Είναι δύσκολο να περιγράψουμε πως θα είναι ένα αντικείμενο τεσσάρων χωρικών διαστάσεων. Είναι ένα αντικείμενο που έχει μήκος, πλάτος, ύψος και….

Μια απλή προσέγγιση της δυσκολίας αυτής μπορεί να γίνει με το εξής σκεπτικό:

Πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί αφήνουμε ένα εκπαιδευμένο μυρμήγκι. Λέμε εκπαιδευμένο, γιατί του έχουμε μάθει να αντιλαμβάνεται μόνο το επίπεδο του χαρτιού. Έχουμε λοιπόν ως δεδομένο ότι το μυρμήγκι μπορεί να αντιληφθεί μόνο τις δύο διαστάσεις του χώρου, αφού δεν μπορεί να κοιτάξει ψηλά αλλά ούτε να καταλάβει τον όγκο (μήκος, πλάτος, ύψος) που έχει ένα ψίχουλο. Το πρόβλημα για εμάς λοιπόν, είναι πως θα δώσουμε στο μυρμήγκι να αντιληφθεί ένα αντικείμενο τριών διαστάσεων με μήκος, πλάτος αλλά και ύψος. Σκεφτόμαστε το εξής: Παίρνουμε ένα αντικείμενο τριών διαστάσεων παράδειγμα ένα σταυρό και τον τοποθετούμε όρθιο πάνω στο χαρτί. Με την βοήθεια ενός προβολέα φωτίζουμε τον σταυρό και προφανώς πάνω στο χαρτί απεικονίζεται η σκιά του σταυρού. Τι καταφέραμε; Μπορεί το μυρμήγκι να μην αντιλαμβάνεται την τρίτη διάσταση αλλά με την βοήθεια της σκιάς του δώσαμε μια εικόνα ενός αντικειμένου τριών διαστάσεων. Συμπέρασμα: το μυρμήγκι ζει σε ένα κόσμο δύο διαστάσεων και μπορεί να αντιληφθεί μόνο σκιές ενός τρισδιάστατου αντικειμένου. Ο κόσμος του είναι μια σκιά ενός τρισδιάστατου χώρου.

Μοιραστείτε το άρθρο: